خور دبی یک خور آب شور است که در دبی، امارات متحده ی عربی واقع شده است و به منطقه ی حفاظت شده ی رأس الخور ختم می شود. منابع می گویند که این خور از خشکی، تا العین ادامه دارد، و این که رومیان باستان به آن رودخانه ی زارا می گفته اند. از لحاظ تاریخی این خور شهر را به دو بخش تقسیم می کند: دیره و بر دبی . در بر دبی بود که اعضای قبیله ی بنی یاس در قرن نوزدهم برای اولین بار در آن جا سکونت کردند و سلسله ی آل مکتوم را در این شهر بنا نهادند.
در اوایل قرن بیستم، با این وجود که خور دبی مناسب ترابری در ابعاد بزرگ نبود، تبدیل به یک بندر کوچک و پذیرای داوو هایی شد که از مناطق دور و نزدیک از جمله هند و افریقای شرقی می آمدند. اگرچه گاها از ورود برخی کشتی ها به دلیل جریان مداوم آن ها جلوگیری می شد، این خور نقش مهمی در پر رنگ کردن نقش تجاری دبی داشت، چراکه خور دبی تنها بندرگاه شهر بود. قبل از اختراع مزرعه ی مروارید در سال ۱۹۳۰ میلادی، صنعت شکار صدف دبی که جزء اصلی اقتصاد دبی محسوب می شد، تنها از طریق سفر های اکتشافی در اطراف خور برای یافتن مروارید رونق داشت.
ماهیگیری نیز که در آن زمان یک صنعت مهم به حساب می آمد، وابسته به خور بود، که به دلیل داشتن آب های گرم و کم عمق، میزبان طیف گسترده ای از موجودات دریایی است. داوو هایی که برای ماهیگیری استفاده می شدند نیز در ساحل همین خور ساخته می شدند. اهمیت خور دبی به عنوان محلی برای فعالیت تجاری، توجیه مناسب آن برای بهینه سازی به منظور پذیرفتن کشتی های بزرگتر، و تسهیل امر بارگیری و تخلیه بار بود. این موضوع سرانجام در سال ۱۹۵۵ به طرح ریزی نقشه ای برای توسعه و گسترش خور انجامید. این طرح به معنای لایروبی مناطق کم عمق، ساخت موج شکن، و گسترش ساحل به منظور احداث اسکله ی مناسب جهت بارگیری و تخلیه بار بود.
خور دبی اولین بار در سال ۱۹۶۱ لایروبی شد تا کشتی های هرچه بزرگتر قادر به عبور از خور باشند. این خور دوباره در دهه ی ۶۰ و ۷۰ میلادی لایروبی شد، تا لنگرگاه، ظرفیت پذیرش کشتی هایی با بیش از ۵۰۰ تن بار را داشته باشد. لایروبی خور، راه را برای رفت و آمد هرچه بیشتر کالا ها گشود. در این زمان بود که توسعه ی امکان صادرات مجدد ، موجب شد تا دبی نسبت به شارجه، رقیب تجاری خود در آن زمان، برتری بخصوصی داشته باشد. اولین پلی که بر دبی و دیره را به یکدیگر متصل کرد، پل آل مکتوم نام داشت که در سال ۱۹۶۳ احداث شد. اگرچه با توسعه ی بندر جبل علی، اهمیت خور دبی به عنوان یک لنگرگاه تقلیل یافته است، اما هنوز در امتداد خور تاسیساتی مانند بندر سعید وجود دارند که به بازرگانان منطقه و شبه قاره، ارائه خدمات می کنند.
از جمله ساختمان های قابل توجه در قسمت دیره، می توان به برج های دوقلوی دیره، برج خور دبی، شراتون خور دبی ، بانک ملی و اتاق بازرگانی اشاره کرد. در آن سوی پل آل مکتوم و در امتداد خور دبی، پارک خور دبی قرار دارد که یکی از بزرگترین پارک های شهر می باشد.
این خور، کلوپ گلف و قایقرانی خور دبی را در خود جای داده است که برگزار کننده ی تورنمنت های ۱۸ خانه ای گلف است، و نیز شامل باشگاه، محل اسکان و هتل پارک هیات می باشد.
ورودی ابتدایی خور به سرزمین اصلی دبی، در امتداد کرنیش دیره و بخش های شرقی دبی، الراس، و در امتداد بخش غربی دبی، الشندغه، قرار دارد، و سپس به سمت جنوب شرقی سرزمین اصلی پیش رفته و از بندر سعید و پارک خور دبی می گذرد. خور به طور طبیعی به منطقه ی حفاظت شده ی رأس الخور، در ۱۴ کیلومتری خواستگاهش در خلیج فارس، منتهی می شود. شکل سنتی حمل و نقل بین قسمت شرقی و غربی دبی، بوسیله ی عبره(نوعی قایق عربی ) است که تا به امروز مشغول فعالیت هستند. علاوه بر این، بخش های شرقی و غربی دبی از طریق چهار پل (آل مکتوم، آل قرهود، گذرگاه خلیج تجاری، پل شناور) و یک تونل ( تونل الشندغه) به هم متصل می شوند.