ماهِ زمین بزرگترین و درخشان ترین جرم در آسمان شب است. بنابراین همیشه موضوع شیفتگی و حتی پرستش بشر بوده است، اما واقعا ماه چقدر بزرگ است ؟
به عنوان یک ماهواره طبیعی زمین، ماه به وضوح کوچکتر از این دو است. اما چقدر کوچکتر است؟ اگر ماه روی سطح زمین بنشیند چه مقدار از زمین را می پوشاند؟ و چگونه ماه ما با قمرهای دیگر سیارات منظومه شمسی مقایسه می شود؟
بزرگی ماه در مقایسه با زمین چقدر است؟
ماه، مانند زمین، یک کره کامل نیست. بنابراین اندازه آن را با شعاع متوسط آن که حدود ۱۷۳۷٫۴ کیلومتر است، با قطر متوسط حدود ۳۴۷۵ کیلومتر و محیط استوایی حدود ۱۰۹۱۷ کیلومتر اندازه گیری می کنیم.
شعاع متوسط زمین حدود ۶۳۷۱ و قطر زمین حدود ۱۲۷۴۲ کیلومتر است که محیط استوایی آن حدود ۴۰۰۷۵ کیلومتر است. این نشان می دهد که اندازه ماه در حدود ۲۷٪ اندازه زمین است که بزرگترین نسبت یک ماه به سیاره خود از نظر اندازه در کل منظومه شمسی است.
ماه همچنین پنجمین ماهواره بزرگ منظومه شمسی است، اما جرم آن در مقایسه با زمین نسبتاً کوچک است. جرم ماه ۷٫۳۴۲×۱۰۲۲ کیلوگرم است، در مقایسه با جرم زمین ۵٫۹۷۲ × ۱۰۲۴ کیلوگرم، که به ماه حدود ۱٫۲۵ درصد جرم زمین را می دهد.
از نظر حجم، ابعاد ماه ۲٫۱۹۵۸ × ۱۰۱۰ کیلومتر ۳ است، در مقایسه با حجم زمین، ۱٫۰۸۳۲۱×۱۰۱۲ کیلومتر ۳، که حجم ماه را حدود ۲ درصد از حجم زمین قرار می دهد.
چگونه ماه را اندازه گرفتند؟
اندازه کلی ماه از دوران باستان به لطف ستاره شناس یونانی آریستارخوس ساموسی (۳۱۰ قبل از میلاد تا ۲۳۰ قبل از میلاد) شناخته شده است.
آریستارخوس با محاسبه قطر زمین که توسط ریاضیدان یونانی اراتوستنس محاسبه شد، نسبت اندازه های زاویه ای سایه ای که زمین روی ماه در طول ماه گرفتگی انداخته بود را اندازه گرفت و تشخیص داد که ماه تقریباً به طور کامل خورشید را در طول یک خورشید گرفتگی مسدود می کند. (فقط تاج قابل مشاهده است).
بنابراین، با استفاده از کمی مثلثات، آریستارخوس دریافت که قطر ماه حدود ۰٫۳۲ تا ۰٫۴۰ برابر قطر زمین است، که کمی از آن فراتر می رود (رقم واقعی ۰٫۲۷ است)، اما در کل، برای یک باستان بد نیست. فقط با استفاده از سایه و ریاضی.
از آن زمان تاکنون همین تکنیک کم و بیش مورد استفاده قرار گرفت و تنها زمانی جایگزین شد که با اختراع لیدار در دهه ۱۹۵۰، دستگاه اندازه گیری مناسب تری به دست آوردیم. لیدار اندازه گیری های فعلی را که امروزه استفاده می کنیم به ما می دهد. به این ترتیب می توانیم بهتر بفهمیم که ماه چقدر بزرگ است.
آیا ماه بیشتر از زمین سطح دارد؟
ماه دارای زمین بسیار کمتری نسبت به زمین است. اگرچه زمین عمدتاً توسط اقیانوس ها پوشیده شده و ماه تماماً خشکی است.
مساحت سطح ماه ۳۷۹۳۰۰۰۰ کیلومتر مربع است که به نظر می رسد بسیار زیاد باشد. اما مساحت کل زمین (شامل سطح اقیانوس) ۵۱۰،۰۷۲،۰۰۰ کیلومتر مربع است. اگر فقط خشکی واقعی زمین را برای مقایسه در نظر بگیریم، سطح زمین که توسط اقیانوس ها پوشیده نشده است حدود ۱۴۸۹۴۰۰۰۰ کیلومتر مربع است.
این به ماه فقط ۲۵ درصد از سطح زمین را می دهد که توسط خشکی پوشیده شده است یا حدود ۷٫۵ درصد از کل سطح زمین.
آیا آمریکا بزرگتر از ماه است؟
عرض قاره ایالات متحده در حدود ۲۸۰۰ مایل عرض (حدود ۴۵۰۶ کیلومتر، زمانی که به صورت افقی از ساحل شرقی تا ساحل غرب اندازه گیری می شود) در مقایسه با قطر ماه در حدود ۳۴۷۵ کیلومتر است. بنابراین از نظر عرض در مقابل قطر، ایالات متحده بزرگتر از ماه است
اما اگر ایالات متحده را از شمال به جنوب اندازه گیری کنید، نتیجه متفاوتی خواهید گرفت. ایالات متحده ۲۵۴۵ کیلومتر از شمال به جنوب است، بنابراین قطر ماه بیشتر از “ارتفاع” ایالات متحده است.
چند ایالت می تواند روی ماه جای بگیرد؟
اگر نقشه ای از ایالات متحده را به طور دقیق روی تصویری از ماه قرار دهید، می توانید همه ایالت ها را از کوه های راکی در غرب تا کوه های آپالاچی در شرق جا دهید. اگر در مورد مساحت سطح صحبت می کنید، پس کل ایالات متحده می تواند در کنار چین، اروپا، برزیل و بسیاری از کشورهای کوچکتر دیگر روی ماه قرار بگیرد. با همه این مثال ها شاید هنوز نتوانید درک کنید که ماه چقدر بزرگ است.
چه کشوری به اندازه ماه نزدیکتر است؟
هیچ کشوری از نظر مساحت به ماه نزدیک نیست. اما با توجه به اینکه روسیه از نظر عرض و مساحت بزرگترین کشور روی زمین است، روسیه نزدیکترین اندازه به ماه را دارد. ماه ممکن است کوچکتر از زمین باشد، اما این باعث کوچک بودن آن نمی شود.
اگر ماه به زمین برخورد کند چه اتفاقی می افتد؟
به لطف جدیدترین فیلم فاجعه رولند امریش Fall Moonfall، بسیاری از مردم در این فکر هستند که اگر ماه به زمین بیفتد چه اتفاقی میافتد.
اول، ماه در واقع به لطف نیروهای جزر و مدی که ماه بر روی زمین اعمال می کند، تقریباً چهار سانتی متر از ما دور می شود (که در واقع چرخش زمین را بسیار کم می کند)، بنابراین ماه در جهت اشتباه می رود. پس ما به این زودی ها در خطر برخورد ماه نیستیم.
با این حال، بیایید فرض کنیم که ماه قرار بود به این سیاره برخورد کند، چه می شد؟
اول، جزر و مد تولید شده توسط ماه به طور قابل توجهی قوی تر خواهد بود و باعث ایجاد سیل های بزرگ در منتهی به برخورد می شود. این نیروهای جزر و مدی همچنین داخل زمین را تحت تأثیر قرار می دهند و آنها را مختل می کنند و آتشفشان ها و زمین لرزه های خشونت آمیز ایجاد می کنند.
بدیهی است که ویرانی واقعی با یک رویداد ضربه ای رخ می دهد. رویدادی که به طور موثر کل سیاره را می کشد، اما این احتمال وجود دارد که هیچ چیز برای دیدن آن زنده نباشد. زیرا نزدیک شدن به مدار ماه، جزر و مدهایی به بلندی کیلومتر ها ایجاد می کند که چندین بار در روز سیاره را در نوردیده است، مشابه آنچه در اطراف گارگانتوآ در فیلم بین ستاره ای اتفاق افتاد.
با فرض اینکه به نحوی چیزی از نیروهای جزر و مد شدیدی که زمین را ویران می کند جان سالم به در ببرد، ماه در لحظه عبور از حد روش تکه تکه می شود. حداقل فاصله ای از زمین است که در آن نیروهای جزر و مدی زمین بر ماه اعمال می کند، قوی تر از نیروی گرانشی است که ماه را در کنار هم نگه می دارد.
ماه به قطعات بسیار بزرگ تقسیم میشود و شبیه به دوره بمباران اولیه در تاریخ اولیه زمین، به روی زمین باریده می شود. ممکن است تکههایی از ماه به بزرگی برخی از بزرگترین سیارکها وجود داشته باشد و برخورد یکی از آنها برای شکستن پوسته زمین کافی است.
گرمای زمین بالا می رود و این کافی است تا اقیانوسهای سیاره را بجوشاند و سطح سیاره را استریل کند و آن را از تمام آثار حیاتی که هنوز از بین نرفته بود را پاک کند.
در نهایت، گاز فوق گرم از بین می رود و ابرهای فوق اشباع حاوی تمام آب سیاره زمین، آن را غرق می کنند.بعد از آن، زخم ناشی از برخورد ماه بهبود مییابد و با گذشت زمان، چرخه آب باز میگردد، دما کاهش مییابد و زمین به زمانی درست قبل از ظهور اولین موجودات تک سلولی بازنشانی میکند.
نیازی به گفتن نیست که سقوط ماه به زمین بد خواهد بود. خوشبختانه، علیرغم اینکه ماه چقدر بزرگ به نظر می رسد، به این زودی ها هیچ شانسی وجود ندارد که این اتفاق بیفتد. بنابراین ما می توانیم به لذت بردن از اَبَرماه ها، ماه های خونی و همه پدیده های قمری دیگر که در طول تاریخ بشر برای جشن گرفتن آمده ایم، ادامه دهیم.