مدت زیادی از پرتاب موشک اسپیس ایکس از جنوب تگزاس می گذرد. پس از هفت پرواز آزمایشی نمونه اولیه راکت استارشیپ از آگوست ۲۰۲۰ تا می ۲۰۲۱، این شرکت هنوز از سکوهای پرتاب خود در نزدیکی ساحل بوکا چیکا پرواز نکرده است. دلایل خوبی برای این وقفه وجود دارد که ممکن است به زودی تغییر کند. زیرا اسپیس ایکس در اواخر امسال به سمت تلاش پرتاب مداری از جنوب تگزاس در حال پیشرفت است.
هفت پرتاب نمونه اولیه استارشیپ در مقیاس کامل، به تدریج باعث شد که با دو پرش ۱۵۰ متری قبل از حرکت به پروازهایی به ارتفاع ۱۲٫۵ کیلومتر برای نشان دادن یک مانور بلی فلاپ (belly-flop) حرکت کند.(مانوری که در هنگام بازگشت وسیله نقلیه به جو زمین مورد نیاز است) برنامه آزمایش پرواز با فرود موفقیت آمیز استارشیپ پس از یک پرواز ۱۰ کیلومتری به اوج خود رسید.
سوپر هوی (Super Heavy)
تا آن زمان، اسپیس ایکس نمونه اولیه راکت استارشیپ خود را تا جایی که می توانست پیش برد. این وسیله نقلیه توانایی رسیدن به مدار خود را نداشت، بنابراین اسپیس ایکس مجبور شد توسعه مرحله اول سیستم پرتاب “Super Heavy” را تکمیل کند. این بزرگترین و قدرتمندترین موشکی است که تا به حال ساخته شد. بنابراین باید کار در تعدادی از جبهه ها تکمیل شود. از موشک ها گرفته تا سیستم های زمینی و کاغذبازی. بنابراین سکوهای پرتاب در بوکا چیکا بیش از یک سال است که ساکت هستند.
تکمیل سوپر هوی خود یک کار بزرگ بود. از آنجایی که آن وسیله نقلیه به ۳۳ موتور موشک رپتور نیاز داشت، این شرکت از نظر تولید باید کارهایی را انجام دهد تا بتواند چنین قابلیتی را تقویت کند. برای مقایسه، شرکت اروجت راکتداین (رهبر سابق نیروی محرکه در ایالات متحده) ساخت سالانه چهار موتور موشک RS-25 را برای سیستم پرتاب فضایی ناسا تعیین کرده است. اسپیس ایکس اکنون در حال ساخت حداقل چهار موتور موشک رپتور در هفته است. این دو موتور از نظر قدرت کلی قابل مقایسه هستند.
سپس برای ایلان ماسک بنیانگذار اسپیس ایکس و تیمش مشخص شد که موتور اصلی موشک رپتور بسیار سنگین بوده و عملکرد کافی ندارد. بنابراین این شرکت تصمیم گرفت تا آزمایشات پروازی سوپر هوی را تا آماده شدن موتور “رپتور ۲” متوقف کند. به نظر می رسد تصمیم هوشمندانه ای بوده است. موتور اصلی رپتور ۱۸۵ تن نیروی رانش تولید می کرد، اما رپتور ۲ حداقل ۲۳۰ تن خواهد داشت. همچنین هزینه ساخت آن باید نصف شده و پس از بلوغ طراحی آن نیز به میزان قابل توجهی قوی تر شود.
تلاش زیادی برای طراحی و ساخت یک برج عظیم “پرتاب و گرفتن” در سایت تگزاس جنوبی انجام شده است. این موشک با ارتفاع بیش از ۱۵۰ متر، از موشک کاملاً انباشته شده در طول عملیات سوخت رسانی و پرتاب پشتیبانی می کند.
سپس، دقایقی پس از پرتاب، با کاهش سرعت موشک در نزدیکی زمین، تقویتکننده مرحله اول را با «چاپستیکهای» عظیم میگیرد.
مراحل قانونی راکت استارشیپ
کل مراحل طراحی و ساخت حدود ۱۳ ماه طول کشید. اسپیس ایکس همچنین مجبور شد تجهیزات پشتیبانی زمینی خود را در سایت تگزاس به طور قابل توجهی ارتقا دهد تا سوخت خودروهای سوپر هوی و استارشیپ را همزمان تامین کند.
بالاخره نوبت به کاغذبازی ها رسید. تاییدیه اولیه محیط زیست اسپیس ایکس برای سایت تگزاس اجازه می داد تا سالانه ۱۲ موشک کوچکتر فالکون ۹ و فالکون هوی پرتاب شوند. از آنجایی که سیستم پرتاب استارشیپ خارج از این محدوده قرار داشت، این شرکت مجبور شد به اداره هوانوردی فدرال برگردد و برای پرتاب های بسیار تاثیرگذارتر مجوز بگیرد. این یک روند چند ساله را آغاز کرد. اسپیس ایکس در اوایل این ماه تصمیم مهمی را با دریافت تاییدیه نظارتی حیاتی گرفت. این شرکت اکنون مسیری رو به جلو برای انجام پروازهای آزمایشی استارشیپ از تگزاس دارد.
ماه ژوئن اسپیس ایکس نمونه اولیه موشک فوق سنگین “بوستر ۷” خود را به محل پرتاب فرستاد. برای اولین بار توسط “چاپستیک” بر روی برج پرتاب بلند شد و روی پایه پرتاب آن قرار گرفت.
اگر این تقویت کننده از آزمایش فشار و احتمالاً یک آزمایش آتش ثابت در روزها و هفته های آینده جان سالم به در ببرد، می تواند موشکی باشد که استارشیپ را در یک پرواز آزمایشی مداری به پرواز در می آورد. البته به هیچ وجه تضمینی برای ماهیت توسعه موتور رپتور ۲ نیست.
ماسک علیرغم تلاشهای همزمان برای خرید توییتر و ناآرامیهای ناشی از اقداماتش، اسپیسایکس را با بیشترین سرعت ممکن به جلو سوق داده است. او اخیراً گفت: “معتقدم یک پرتاب مداری ممکن است در ماه جولای انجام شود. یک استارشیپ دیگر هم در ماه اوت آماده پرواز خواهد بود.”
مثل همیشه، این یک پیش بینی بیش از حد خوش بینانه به نظر می رسد. اما به هر حال، سخت افزار در تگزاس جنوبی و کارهای اداری در حال انجام شدن است. تلاش برای راه اندازی در سال جاری در حال حاضر محتمل تر به نظر می رسد.