بسیاری از مردم محلی معتقدند این گودال عظیم زندان جن ها و دروازه ای برای دنیای زیرین است. بر اساس گزارش های خبری، غارنشینان عمان اولین افرادی هستند که به قعر ۱۱۲ متری عمق چاه قعر دوزخ در یمن رفتند.
گودال طبیعی، که رسماً به عنوان چاه برهوت شناخته می شود، دارای یک ورودی دایره ای وهم آور است. قطر این ورودی ۳۰ متر است و در وسط بیابان در استان المهرا در شرق یمن، نزدیک مرز با عمان قرار دارد. کاوشگران غار آماتور قبلاً وارد چاه شده بودند، اما تا به حال معلوم نبود که آیا کسی واقعا به انتهای آن رسیده باشد.
هفته گذشته، یک تیم ۱۰ نفره از تیم اکتشاف غارهای عمانی (OCET) با استفاده از سیستم قرقره چاه برهوت را کاوش کرد. هشت نفر از اعضا سمت به پایین حرکت کردند و دو نفر باقی مانده در بالا ماندند. جمعیت کمی از تماشاگران بی باک برای تماشای این مراسم (علیرغم ترس محلی از چاه)، جمع شدند. ویدئویی از فرود کاشفان به داخل غار توسط بی بی سی به اشتراک گذاشته شد.
محمد الکندی، استاد زمین شناسی در دانشگاه صنعتی آلمان در عمان که بخشی از تیم بود، به خبرگزاری فرانسه گفت: “اشتیاق ما را به این کار واداشت. ما احساس کردیم که این چیزی است که یک شگفتی جدید و بخشی از تاریخ یمن را آشکار می کند.”
کاشفان گزارش کردند که آبشارها، مارها، حیوانات مرده، چکیدهسنگ ها و مرواریدهای غار را پیدا کرده اند، اما با کمال تعجب هیچ جن یا راهی برای ورود به جهنم پیدا نکردند.
افسانه های محلی
به گزارش خبرگزاری فرانسه، سن دقیق چاه برهوت در حال حاضر مشخص نیست، اما به احتمال زیاد میلیون ها سال قدمت دارد.
بسیاری از افسانه های محلی برای توضیح این چاه اغراق می کنند. اکثر آنها، آن را زندان جن ها یا غول ها توصیف می کنند که در نتیجه باعث بدشانسی می شود. برخی از مردم همچنین معتقدند که اگر بیش از حد به چاه نزدیک شوند، سوراخ می تواند افراد را به داخل بکشد. برخی دیگر ادعا می کنند که این چاه، شکاف یک ابر آتشفشان است که می تواند زمین را از بین ببرد. به گزارش خبرگزاری فرانسه، اگرچه هیچ شواهد علمی برای اثبات این امر وجود ندارد.
در گذشته، مردم همچنین از بوی بدی که از سوراخ بزرگ بیرون می آمد، شکایت می کردند. چیزی که باعث شد داستانهایی در مورد دروازه ای به جهنم ایجاد شود. با این حال، در واقع، چاه قعر دوزخ یک فروچاله معمولی است.
بیشتر بدانید: تولید چرم از قارچ طبیعی توسط یک شرکت استارت آپی
چگونگی شکل گیری سوراخ ها
فیلیپ وان بینن، متخصص چاله در دانشگاه فلوریدا جنوبی که در اکتشاف شرکت نداشت، به “لایو ساینس” می گوید: “انواع مختلفی از سوراخ ها وجود دارد. شایع ترین آنها گودال و فرو رفتگی فروچاله است.”
فرو ریختن حفره ها زمانی شکل می گیرد که حفره های زیر سنگی زیر سطح، آنقدر بزرگ می شوند که سقف بالا دیگر حمایت نمی شود و سنگ و رسوبات رویی ناگهان در غار فرو می ریزد. وان بینن گفت، فرو رفتگی زمانی رخ می دهد که رسوبات سطحی به آرامی در حفره های کوچکی در زیر سطح زمین فرو می روند تا زمانی که یک فرورفتگی یا یک گودال ایجاد شود. هر دو بر نوع خاصی از چشم انداز، معروف به کارست ، متمایز از سنگ بنای کربناته مانند سنگ آهک و دولومیت، که در آب محلول است و منجر به غارها ، چشمه ها و چاله ها می شود، متکی هستند.
وی افزود: “متأسفانه به سختی می توان گفت که چگونه و چه زمانی سوراخ ها ایجاد شدند. مگر اینکه افراد محلی رویدادها را ضبط کنندکه تقریباً غیرممکن است.”
گردش در چاه قعر دوزخ
به گزارش روزنامه عمانی مسقط دیلی، با پایین رفتن تیم OCET به داخل چاه، آنها به طبقه ای دندانه ای و ناهموار که از استالاگمیت پوشیده شده بود رسیدند. ارتفاع برخی از آنها به ۹ متر می رسید. برخی از قسمتهای کف نیز از مرواریدهای غار پوشیده شده بود که نوعی غارسنگ هستند. غارسنگ از ساختارهای موجود در غارها مانند استالاگمیتها و استالاکتیتها است که از تجمع تدریجی مواد معدنی مانند کربنات کلسیم، از قطرات آب تشکیل می شود.
لسلی ملیم، زمین شناس دانشگاه وسترن ایلینویز که متخصص مروارید غار است، گفت: “آنها [مروارید غار] از قطره یا جاری شدن آب به صورت لایه های متحدالمرکز معدنی، معمولاً در نوعی هسته تشکیل می شوند. در عمل، هر چیزی می تواند به عنوان یک هسته عمل کند، هر آنچه در غار یا معدن وجود دارد. از آنجا که هسته سست است، مواد معدنی می توانند به طور کامل در اطراف دانه رشد کنند که شروع به تشکیل مروارید می کند.”
مروارید غارها غیر معمول هستند و می توانند فقط در قسمتهایی از کف غار که کاملاً صاف است رشد کنند تا هسته به اطراف حرکت نکند.
به گزارش مسقط دیلی، این تیم همچنین متوجه شد که آب از چند سوراخ در دیواره های غار در حدود ۶۵ متر زیر سطح خارج شده و آبشارهای کوچکی ایجاد می کند. ملیم گفت، این قطره آب مورد نیاز برای تشکیل غارسنگ ها، استالاگمیت ها و مرواریدهای غار را تأمین می کند.
کاشفان همچنین گزارش کردند که مارها، قورباغه ها و سوسک ها را در داخل سیستم غار مشاهده کرده و همچنین چندین حیوان مرده، عمدتا پرندگان، که به نظر می رسید در داخل گودال افتاده اند.
الکندی به خبرگزاری فرانسه گفت، اجساد پوسیده می تواند باعث ایجاد بوی تعفن گزارش شده توسط افراد محلی شود. اما “هیچ بوی نامطبوعی شدید” در داخل چاله وجود نداشت.
این تیم نمونه هایی را تهیه کردند که ممکن است اطلاعات بیشتری در مورد چاله و چگونگی شکل گیری آن نشان دهد. الکندی به خبرگزاری فرانسه گفت: “ما نمونه هایی از آب، سنگ، خاک و برخی از حیوانات مرده را جمع آوری کردیم اما هنوز آنها را تجزیه و تحلیل نکرده ایم.”
انتظار می رود در هفته های آینده گزارش نهایی درباره اکتشاف چاه قعر دوزخ ارائه شود.