یک ماده شیمیایی جدا شده از عصاره هسته انگور با پاکسازی سلول های قدیمی و فرسوده موش های پیر، عمر آنها را تا ۹ درصد افزایش می دهد. همچنین به نظر میرسد این درمان موشها را از نظر جسمی مناسبتر میکند و در صورت استفاده در کنار شیمیدرمانی برای درمان سرطان، اندازه تومورها را کاهش میدهد. بنابراین می توان گفت، مواد شیمیایی هسته انگور باعث افزایش طول عمر میشود.
این یافته، درمانهای ضد پیری آینده را تقویت میکند که سلولهای پیری را هدف قرار میدهند. سلولهای پیری که توانایی خود را برای تکثیر از دست میدهند و در عوض موادی را که باعث التهاب میشوند بیرون میآورند.
تعداد سلول های پیر با افزایش سن افزایش می یابد و با شرایط مختلف مرتبط با افزایش سن از جمله بیماری های قلبی عروقی، دیابت نوع ۲ و پوکی استخوان مرتبط هستند.
برای یافتن مادهای که ممکن است این سلولها را از بین ببرد، Qixia Xu در دانشگاه آکادمی علوم چین در شانگهای و همکارانش کتابخانهای از مواد شیمیایی مرتبط با پیری را از نظر اثرات آنها بر روی سلولهای پیر بررسی کردند. در جستجوی این تیم، ماده شیمیایی در دانه های انگور به نام پروسیانیدین C1 یا همان PCC1 یافت شد.
به نظر می رسد که در غلظت های پایین، PCC1 از تولید مواد التهابی در سلول های پیر در ظرف جلوگیری می کند. در غلظت های بالا، این ماده شیمیایی سلول ها را از بین می برد، در حالی که سلول های جوان تر را دست نخورده باقی می گذاشت.
برای آزمایش اثربخشی آن در حیوانات زنده، این تیم به ۱۷۱ موش ۲ ساله (معادل حدود ۷۰ سال انسان) PCC1 یا محلول کنترل دو بار در هفته برای بقیه عمر حیوانات تزریق کردند. به طور متوسط، PCC1 طول عمر موش ها را ۹ درصد افزایش داد.
همچنین به نظر می رسد که این ماده شیمیایی آمادگی جسمانی موش های جوان را بهبود می بخشد. حیوانات زیر ۲ سال هر دو هفته یک بار به مدت ۴ ماه یک محلول کنترل یا PCC1 تزریق کردند و پس از آن تحت یک سری آزمایشات فیزیکی قرار گرفتند. موشهایی که این درمان را دریافت کردند، در مقایسه با موشهایی که محلول کنترل دریافت کرده بودند، حداکثر سرعت راه رفتن، قدرت گرفتن قویتر و استقامت بهتر هنگام دویدن روی تردمیل داشتند.
شیمی درمانی برای تسریع پیری سلول های تومور شناخته شده است. برای اینکه بفهمند آیا PCC1 میتواند این سلولهای تومور پیر را از بین ببرد و تأثیر شیمیدرمانی را تقویت کند، این تیم این ماده شیمیایی را در کنار میتوکسانترون، دارویی که برای درمان سرطان سینه، لنفوم غیر هوچکین و لوسمی میلوبلاستیک حاد و سایر سرطانها استفاده میشود، آزمایش کردند.
محققان این تیم، این درمان ترکیبی را روی موشهایی که سلولهای تومور پروستات انسانی را دریافت کرده بودند، آزمایش کردند. درمان موشها با PCC1 و میتوکسانترون تومورها را حدود ۷۵ درصد کاهش داد، در حالی که شیمی درمانی به تنهایی باعث کاهش ۴۴ درصدی تومورها شد.
دوریان زیگلر از دانشگاه لوزان در سوئیس میگوید این واقعیت که به نظر نمیرسد این ماده شیمیایی بر سلولهای سالم تأثیر بگذارد، نشان میدهد که میتواند «یک درمان درمانی امیدوارکننده ضد پیری» باشد. او اضافه می کند که تحقیقات آینده باید بررسی کند که آیا مواد شیمیایی هسته انگور اثرات مشابهی روی افراد دارد یا خیر.