مطالعه جدیدی، نشان می دهد پخش صداها برای افراد در هنگام خواب می تواند به آنها کمک کند خاطرات غم انگیز را فراموش کنند. محققان دانشگاه یورک ادعا می کنند که این کشف در مراحل اولیه می تواند به توسعه روش هایی برای کاهش اثرات خاطرات آسیب زا و مزاحم منجر شود.
ما می توانیم توانایی یادآوری خاطرات خاص را هم افزایش و هم کاهش دهیم
دکتر باردور جونسن، اولین نویسنده این مطالعه گفت: “اگرچه در این مرحله هنوز بسیار آزمایشی است، اما نتایج مطالعه ما این احتمال را افزایش میدهد که ما میتوانیم توانایی یادآوری خاطرات خاص را با پخش نشانههای صوتی زمانی که فرد در خواب است افزایش و یا کاهش دهیم. افرادی که تروما را تجربه کرده اند به دلیل خاطراتشان از آن رویدادها می توانند طیف وسیعی از علائم ناراحت کننده را متحمل شوند. اگرچه هنوز راه زیادی باقی مانده است، کشف ما به طور بالقوه می تواند راه را برای تکنیک های جدیدی برای تضعیف این خاطرات که می تواند در کنار درمان های موجود استفاده شود هموار کند.”
یک کلمه شی مانند “چکش” برای افرادی که در مرحله ۳ خواب بودند “بی سر و صدا” پخش می شد
به ۲۹ نفر برای مطالعه ارتباط بین جفت کلمات آموزش داده شد. به عنوان مثال، به آنها دستور داده شد که جفت کلمات “چکش – دفتر” و “چکش – کاردی بی” را حفظ کنند.
این افراد سپس شب بعد را در یک آزمایشگاه خواب در دانشگاه یورک سپری کردند. شرکت کنندگان به محض ورود به مرحله سوم خواب، که به عنوان خواب عمیق یا با موج آهسته نیز شناخته می شود، به آرامی کلمه ای را که شیء را در جفت نشان می داد (در این مورد چکش) پخش می کردند.
دانشمندان در حال توسعه روش های “به خاطر سپردن انتخابی” نیز بوده اند
طبق مطالعات قبلی، به خاطر سپردن یک جفت کلمه و گوش دادن به صدای مرتبط با آن جفت در حالی که شرکت کنندگان در خواب بودند، به آنها کمک می کرد تا عبارات را هنگامی که روز بعد از خواب بیدار شدند، به خاطر بسپارند.
بنابراین به این ترتیب، شکلی از «به خاطر سپردن انتخابی» را می توان نشان داد. اکنون محققان شواهدی ارائه می دهند که برعکس، یعنی فراموشی انتخابی نیز امکان پذیر است. در این مورد، آنها متوجه افزایش حافظه برای یک جفت شدند اما کاهش حافظه برای جفت دیگر زمانی که جفتهای کلمه روی هم قرار گرفتند.
رابطه خواب و حافظه جذاب است
به عقیده محققان، نتایج این مطالعه به طور قابل توجهی تحت تاثیر خواب بود.
دکتر آیدان هورنر از دپارتمان روانشناسی دانشگاه یورک و نویسنده اصلی این مطالعه اظهار داشت: “رابطه خواب و حافظه بسیار جذاب است. ما می دانیم که خواب برای پردازش حافظه بسیار مهم است و حافظه ما معمولاً پس از یک دوره خواب بهتر می شود. مکانیسمهای دقیق موجود همچنان نامشخص هستند. اما به نظر میرسد که در طول خواب ارتباطات مهم تقویت و موارد بیاهمیت کنار گذاشته میشوند. این تحقیق این احتمال را افزایش می دهد که این فرآیند می تواند دستکاری شود تا بتوان از خواب برای کمک به تضعیف خاطرات دردناک استفاده کرد.”
آیا این اثری است که دانشمندان می توانند در آینده روشن یا خاموش کنند؟
هورنر فاش کرد: “گامهای بعدی تیم تحقیقاتی ما این است که مشخص کنیم چگونه این نشانهها باعث فراموشی میشوند. تا بتوانیم اثر را روشن و خاموش کنیم. همچنین آیا میتوانیم از همان تکنیک برای تضعیف خاطرات دنیای واقعی استفاده کنیم یا خیر.”
به طور کلی، در حالی که مطالعات قبلی نشان داد که پخش «نشانههای صوتی» در طول خواب میتواند خاطرات خاصی را تقویت کند، این مطالعه اخیر اولین مدرک محکمی را ارائه میکند که نشان میدهد این تمرین میتواند برای کمک به فراموشی نیز استفاده شود.