همه ما پیش بینی ها را شنیده ایم. سیل، خراب شدن خانه ها در طوفان و گرفتار شدن کل کلان شهرها در زیر آب. با بدتر شدن وضعیت اضطراری آب و هوا، این بدان معناست که در دهههای آینده احتمالاً معماران و برنامهریزان شهری مجبور به تجدید نظر در نحوه طراحی شهرها خواهند شد. بنابراین شهر های شناور جزئی از آینده بشریت خواهند بود.
برخی فکر می کنند که ممکن است به شهرهای کاملاً جدید نیاز داشته باشیم و بسیاری برای الهام گرفتن به دریا نگاه می کنند. بیایید نگاهی به بیارکه اینگلس معمار دانمارکی و پروژه صراحتا مضحک او Oceanix City بیندازیم. این شهرک بزرگ، شش ضلعی و مقاوم در برابر سونامی به کف دریا لنگر میاندازد و میتواند گرما، نیرو و آب خود را تولید کند. چون شناور است، با تغییر محیط اطرافش حرکت می کند.
مسئله اصلی که شهرهای ساحلی مانند آمستردام، میامی و ونیز با آن روبرو هستند این است که اگر اوضاع به همان اندازه که پیشبینی میشود بدتر شود، باید ساختار خود را برای زنده ماندن از بحران آبوهوایی (به طور مداوم) تغییر دهند. این بدیهی است که تحولات بزرگی برای مردم محلی ایجاد می شود و همچنین کل میراث و تاریخ را از بین می برد. بنابراین می توانید درک کنید که چرا انواع کارآفرین ها مانند اینگلس وارد بازار شناور شهرهای شناور شده اند.
علاوه بر شهر فرضی Oceanix، که می تواند ۱۰۰۰۰ نفر جمعیت داشته باشد و به هر قاره در سراسر جهان اضافه شود، این معمار برنامه های قطعی تری برای یک خوشه شهری در سواحل پنانگ، مالزی دارد. BiodiverCity، شامل سه جزیره لیلیپاد شکل است که به ۴۵۰۰ هکتار وسعت دارند و خانه هایی برای ۱۸۰۰۰ نفر فراهم می کنند. همه ساختمان ها پیش ساخته یا در محل ساخته می شوند و خودروها به طور کلی ممنوع می شوند.برای حمل و نقل از قایق استفاده می شود.
یکی از اشکالات آشکار طرح شهر های شناور Oceanix؟ آنها فقط می توانند بخشی از مردمی را که در شهرهای بزرگ زندگی می کنند، در خود جای دهند. اما کارشناسان به کلانشهرهای شناور به عنوان راهی برای کاهش بحران آب و هوا خوش بین هستند. کونله آدیمی (معمار)، که شرکت NLÉ مستقر در آمستردام را اداره می کند، قبلاً چندین ساختمان شناور از مدارس گرفته تا سالن های کنسرت ایجاد کرده که با افزایش سطح آب حرکت می کنند. او میگوید: «بهرهگیری از آب یک چالش بزرگ برای شهرهای آینده خواهد بود» و اضافه میکند که موضوع «فراوانی و کمبود آب در حال حاضر به شیوه معماری، بهویژه در آفریقا شکل میدهد».
اما برای آدیمی، همه چیز تاریک نیست. او این را فرصتی برای تقویت «رابطه بین آب، زمین و انسان» میداند. بنابراین شاید شهرهای شناور فقط یک واکنش ضعیف و دیرهنگام به تغییرات آب و هوایی نباشد. آنها همچنین می توانند ما را به سیاره خودمان نزدیکتر کنند.