رباتهای پزشکی پیشرفته میتوانند هر کاری از ضدعفونی کردن اتاقها تا انجام عمل جراحی را انجام دهند. براساس گزارش مدیکال پرس که به تازگی منتشر شد: اکنون، تیمی از محققان دانشگاه آکسفورد و شرکت روباتیک Devanthro یک بازوی روباتی طراحی کردهاند که میتواند به عنوان مکانیزم کششی برای تولید بافت تاندون انسان عمل کند.
یک رآکتور زیستی برای رشد بافت انسانی
اختراع جدید، اساسا به عنوان یک رآکتور زیستی برای رشد بافت انسان عمل می کند.
محققان در سراسر جهان سال ها برای ایجاد بافت تاندون انسانی با خاصیت ارتجاعی مناسب مورد نیاز برای استفاده در یک بیمار انسانی تلاش کرده اند. برای حل این معما، محققان تلاش کردهاند تا با ساختن دستگاههایی که بافت را در حین رشد کشیده و خم میکنند، خاصیت ارتجاعی را افزایش دهند.
اما افسوس که این تلاش ها نتوانسته اند بافتی تولید کنند که بتواند به اندازه بافت واقعی بپیچد و کشیده شود. به همین دلیل این تیم رویکرد جدیدی را برای این کار دشوار در نظر گرفت.
آنها از شر روش مرسوم پرورش بافت تاندون در جعبه هایی با دستگاه های خاص، خلاص شدند. در عوض، محققان تصمیم گرفتند که آن را به گونهای رشد دهند که رویکرد واقعی انسان را تقلید کند.
برای انجام این کار، آنها یک مفصل ابداع کردند که شبیه شانه انسان است. این ربات توسط مهندسان Devanthro ساخته شده است. این سیستم امکان افزودن یک بیوراکتور و وسیله ای برای اتصال بافت جدید را در حین رشد فراهم می کرد.
این تیم به طور استراتژیک بیوراکتور و رشته های مو مانند را روی شانه ربات قرار دادند و سپس اقدام به پر کردن مناطق مربوطه با مواد مغذی برای تحریک رشد کردند. سپس به سلول ها یک دوره دو هفته ای داده شد تا رشد کنند.
در طی این مدت، شانه هر روز به مدت ۳۰ دقیقه با خم شدن و چرخاندن به روش های انسان مانند فعال می شود. نتیجه نهایی بافتی بود که به طور چشمگیری با بافتی که در یک سیستم استاتیک رشد کرده، متفاوت بود.
یک پیشرفت؟
اما آیا این روش جدید رشد بافت یک پیشرفت واقعی نسبت به روش های سنتی است؟ محققان می گویند برای تعیین آن باید کار بیشتری انجام شود. با این حال، اگر آنها موفق به تولید بافتی شبیه انسان شوند، کاربردهای آن بی حد و حصر خواهد بود.
این رویکرد کاملاً جدید نیست. در واقع قدمت آن به بیش از دو سال پیش باز می گردد. در سال ۲۰۱۸، محققان دانشگاه توکیو یک ربات جدید “بیوهیبرید” را معرفی کردند که تلاقی بین بافت زنده و رباتیک بود و رباتیک بیوهیبرید را با بافت ماهیچه ای زنده رشد یافته از سلول های موش صحرایی ادغام می کرد.
ربات بیوهیبرید طوری مهندسی شده است که روزی برای جایگزینی زائده های گمشده در انسان، بافت انسانی و ساخت ربات های بسیار پیشرفته تر و واقعی تر، استفاده شود. آیا وارد عصر جدیدی میشویم که در آن رباتها و انسانها ادغام میشوند (یا حداقل بخشهایی از آنها ادغام میشوند)؟ فقط گذشت زمان می تواند نتیجه را مشخص کند.