پیش بینی سونی برای سال ۲۰۵۰، زندگی روی پاد های شناور است. این پیش بینی با توجه به وضعیت دنیا در سال های اخیر و آینده در حال بررسی است.
تغییرات آب و هوایی، ذوب شدن یخچالهای طبیعی و گرم شدن آب دریاست که منجر به افزایش سطح دریا میشود که تهدید بزرگی برای تمدن بشری است. میانگین سطح جهانی دریاها از سال ۱۸۸۰ حدود ۲۱ تا ۲۴ سانتی متر افزایش یافته است و هر سال با سرعت هشدار دهنده ای افزایش می یابد.
پروژه جدید سونی به نام “یک روز، ۲۰۵۰″، آینده و چگونگی زندگی انسان ها در توکیو در سال ۲۰۵۰ را با نمونه سازی علمی تخیلی با همکاری نویسندگان علمی تخیلی تجسم می کند. پیش بینی سونی باعث شده تا نظریه پاد های شناور مطرح شود.
این شرکت این پروژه را اینگونه توضیح می دهد: “با «۲۰۵۰»، «توکیو» و «عاشقانه» به عنوان کلیدواژه هایی که موضوع کلی را تعریف می کنند، طراحان و نویسندگان علمی تخیلی سونی کارگاه هایی را برای کشف زندگی، زیستگاه ها، احساسات و رفاه در سال ۲۰۵۰ برگزار کردند. تلاش خلاقانه آنها منجر به مجموعه ای از نمونه های اولیه طراحی و داستان های علمی تخیلی کوتاه شد. هر طرح اولیه ایده ای را برای یک سرویس یا محصول ارائه می دهد که با پیام های هر موضوع مرتبط است.”
“زیستگاه” دارای جوامع متحرک (عشایری) است که در دریا قرار دارند و در آنجا با طبیعت همزیستی دارند. با تصور زندگی در آینده ای نه چندان دور، شهرهای ساحلی با گزینه های مسکن شناور جایگزین شده اند که برای پناهندگان تحت تاثیر تغییرات آب و هوایی که خانه های خود را به دلیل بالا آمدن سطح دریا از دست داده اند، مناسب است. بدون زمینی برای زندگی، مردم مجبور بودند به این غلاف های سکونت دریایی که در سراسر اقیانوس می چرخند، نقل مکان کنند و به دنبال رزق و روزی و یک پناهگاه امن احتمالی باشند.
بیشتر بدانید: اپل در حال بررسی ایرپاد هایی با قابلیت اندازه گیری دمای بدن
به گفته سونی، غلاف های شناور ساختاری دوگانه دارند که حتی در هنگام طوفان نیز پایدار می مانند. نمای بیرونی غلاف ها به گونه ای طراحی شده است که امواج ورودی را برای کاهش لرزش بشکند و فضای داخلی محل زندگی است.
غلاف های جادار دارای سه سطح برای زندگی هم در بالای آب و هم در زیر آب هستند و هر سه با پله به هم متصل هستند. از آنجایی که این یک پروژه مفهومی است، امکانات رفاهی غلاف ها با جزئیات مشخص نشده، اما می توانیم تصور کنیم که احتمالاً شبیه فضای داخلی پناهگاه ها در فیلم های دیستوپیایی (پاد آرمان شهری) است.
برای گردش در آب، این غلاف های آینده نگر از جت های آبی استفاده می کنند. علاوه بر باتریهایی که در پایین واحدها و مخازن انرژی خودران قرار دارند، غلافها به پانلهایی بر روی سقف خود برای تولید آسان انرژی خورشیدی مجهز هستند. علاوه بر این، آنها در حالی که در اقیانوس شناور هستند، آب را با فیلترهای پمپ پاک می کنند.
هنگامی که دو یا چند غلاف به هم می رسند، می توانند ساختاری کندو مانند و شاید حتی یک “شهر دریایی” را تشکیل دهند تا به دلیل شکل خاص خود از یکدیگر حمایت کنند. در صورت اتصال، آنها همچنین می توانند انرژی را از یک مخزن انرژی به مخزن دیگر در هر زمانی در طول روز انتقال دهند و یک سیستم قدرت را در دریا تشکیل دهند.
باید دید که پیش بینی سونی برای سال ۲۰۵۰ تا کجا وسعت پیدا می کند و آیا ایده های مختلف به سرانجام می رسند یا نه.